معتادی دخترش را بالای قمار بازان به فروش رسانید

معتادی دخترش را بالای قمار بازان به فروش رسانید

محمد جان مرد 55 ساله که از مدتی به اینسوبه مواد مخدر معتاد گردیده است بعد از فروش همه مال و متاع دست داشته ، دختر 14 ساله اش رانیز به فروش رسانید .

یک پدر معتاد به مواد مخدر بعد از فروش همه دارایی اش، دختر چهارده ساله اش را نیز به فروش رساند.
محمد جان 55 ساله از مدتی به این سوی به مواد مخدر معتاد شده و اکنون، جهت تداوی در یکی از مراکز تداوی معتادین تحت معالجه قرار دارد.

جان محمد می گوید:" وقتی همه چیز زند گی ام را از دست دادم ، از خانه خود را قمارخانه ساختم و در این فرصت، قمار بازان متوجه دختر 14 ساله ام شدند و از حالت بد اعتیاد من سوء استفاده نموده، مرا مجبور به فروش دخترم نمودند."

بیان این موضوع برای یک پدر مشکل می باشد و این نگرانی از چهره افسرده محمد جان به خوبی هویدا بوده و از ذکر این موضوع برایش تلخ و درد ناک معلوم می گردید.

محمد جان می گوید:" 25 هزار افغانی را در قمار باختم و بعد از سپری شدن 5 ماه ، دخترم را نیز در بدل 25 هزار افغانی دیگر برای قمار بازان از دست دادم."

وی با نگرانی گفت از این که بالای دخترش می گذرد هیچ اطلاعی ندارد.

در همین حال کارکنان صحی در مراکز معتادین مواد مخدر از افزایش روز افزون معتادین مواد مخدر سخن می زنند.
گلالی کارمند اجتماعی مرکز تداوی معتادین حانگه آماج گفت که در این اواخر، معتادین مواد مخدر نسبت به سال های قبل افزایش یافته است.

وی می گوید که معتادین مواد مخدر، برعلاوه کار های غیر مشروع، حاضر هستند که اولاد های شان را به فروش برسانند و از پول آن، مواد مخدر خریداری کنند.

خانم گلالی افزود که معتادین را که آنها تداوی نموده اند، کودکان و زنان می باشند، که در میان آنان شمار کودکان معتاد روبه افزایش است.

فروش دختران بخاطر بدست آوردن مواد مخدر در افغانستان حرف تازه نیست.

چندی قبل نیز یک پدر معتاد دختر هشت ساله اش را به دلی فقر و تنگدستی در بدل پنج هزار کلدار پاکستانی به فروش رسانده بود.

afghan police lack ammunition

video

view from a grain of sand

Women in Afghanistan were not suddenly plunged into brutal un-freedom when the Taliban came to power in 1996. Nor have they always been subject to repressive rule. In a documentary that is both intimate and broadly political, Meena Nanji offers a view of the past thirty years of Afghanistan's history through the lives of three women.

Wajeeha is a literacy instructor and activist with the Revolutionary Association of the Women of Afghanistan (RAWA); her husband died fighting against the Soviets in the 1980s. Roeena is a defiantly unmarried doctor who works in refugee camps populated mostly by people who fled Afghanistan when competing warlords reigned in the mid-1990s. Shapire, along with her husband and children, fled Afghanistan after the Taliban assumed power. She now teaches girls in a refugee camp.

Via interviews, narration, and vrit and archival footage, Nanji compellingly argues that the loss of women's rights in Afghanistan is not a simple story that revolves around the Taliban. It is a much larger-and continuing-story of a nation that has suffered through near-constant war and mass displacement over several decades.

in 1989, the foreign powers withdrew, leaving Afghanistan with a power vacuum and an organized, well-armed movement of religious fundamentalists. From 1992 to 1996, competing warlords ruled. Another wave of people fled. In 1996, the Taliban came to power. U.S. readers should be well aware of what happened in Afghanistan in 2001.

The women in View from a Grain of Sand have lived through all of this. The film was shot in refugee camps and within Afghanistan over three visits-in fall 2000 (while the Taliban reigned and the world mostly ignored it); in fall 2001 (just after 9/11); and in 2003 (after the U.S. attacks, the fall of the Taliban, and the creation of a parliament dominated by the very same warlords who had reigned during the chaotic years of 1992 to 1996). Meena Nanji has documented her subjects' stories as they moved from obscurity to a focus of global attention. She has also documented the constancy of their struggles. These women's lives reflect continuous repression, lack of resources, and active work for change through a series of power shifts, all of which have been marked by violence and instability.