Friday, October 20, 2006
Legitimacy of International Forces under question in Afghanistan
Neither NATO nor coalition forces are UN peace keeping force in Afghanistan but they are deployed under a mandate of the UNSC (four UNSCRs - 1386, 1413, 1444 and 1510 - relate to ISAF). the Bonn agreement called on the presence of international force in Kabul to provide security for the establishment of Afghan Interim Administration and to keep the city clear of Afghan armed groups. Unfortunately, the provisions of the agreement were disregarded in the first few days, eighteen thousand Northern alliance troops, those who burned Kabul to Ashes before being kicked out by Taliban, entered the town. The provision of Bonn agreement even at the time of convention was not taking ground realities into account, “the Bonn agreement was a cover up for US and UK invasion. The US and its allies start attacking the Taliban before Bonn convention and without Security Council endorsement.” said Akbar Aria, international relation analyst. the Bonn agreement didn't consider who would provide security in the provinces and five thousand troops deployed under UN mandate was in no way enough to provide security in the most dangerous and destabilized part of the world, the force since then has been increased by 700% plus more than 75000 Afghan security forces but according to Chris Alexander the former Canadian ambassador to Afghanistan it will take three more generations to overcome the insurgency.
The Bonn agreement was a provisional arrangement for Afghanistan pending the re-establishment of permanent government institutions, the Bonn agreement was the initial series of agreements intended to re-create the State of Afghanistan. Now that the core objective of Bonn is achieved and elected government is established the government need to endorse NATO and foreign troops presence. ISAF under NATO command is claiming that they are on a "humanitarian mission," and operates under UN command while they are not; it's a counter insurgency operation, the toughest in the alliance history. Furthermore, previous UN "peace-keeping missions" were sanctioned by Chapter 6 of the UN Charter which calls for "peaceful settlement in a conflict" without the use of force; American-led Coalition Force and NATO-led international force deployed in Afghanistan is sanctioned under Chapter 7 which specifically lets UN-authorized troops use force to carry out their mission. In a proposal to Afghan Parliament, Afghan National United Front, an alliance of fifty political parties calls on the parliament to define the extent of use of force.
“There is no operational coordination procedure between international forces and Afghan security forces” said General Zahir Azimi spokesperson for ministry of defense. Five Afghan police were shot dead when their position was mistaken for Taliban hideout by Americans in Garishk district of Helmand province on Friday. A mechanism needs to be established to coordinate counter-terrorism operations with counter-insurgency operations and carry out all such operations in consultation with Afghan authorities. “We have several times intercepted foreigners in Kabul armed with heavy weapon in civilian cloths and cars” a Kabul police source which wanted to stay anonymous. Afghan security forces can’t question the identity and action of foreign troops in the absence of a national stand. NATO press office declined to make any comment on this specific issue.
ISAF’s mission was initially limited to Kabul. Resolution 1510 passed by Security Council on 13 October 2003 opened the way for a wider ISAF role. This is after ISAF came under NATO command in August 2003 and financed by common funding and the troop-contributing nations. The Alliance is responsible for the command, coordination and planning of the force. This includes providing the force commander and headquarters. but resolution 1510 nor any of it's predecessor authorizes NATO force in Afghanistan.
Coalition and ISAF had a Military Technical Agreement with the Afghan Transitional Government which still provides additional guidance for ISAF operations. the technical agreement is made under the auspices of security council and Afghan government is not the counterpart but a partner. The details of the plan are outdated and no more applicable. "I can't prevent Taliban from killing Afghan civilians, but I also don't have the mandate to prevent foreign assistance force" said Karzai in the inauguration of transitional justice program. "Bonn accord and United Nation were compelled by the white house to find a solution to Afghan question which was one of the most complicated issues of the world, the UN is in need of reconstruction more than Afghanistan, it's over due since the end of the cold war. We need to rethink our international dimension. We are too preoccupied with slapping each other, starting with Pakistan; it has a better international position if Afghanistan is not considered as a bargainer. for twenty five years men we have in power now were in the service of Pakistani policy” said Akbar Aria international relation analyst
Afghanistan would be in a better position to resolve a lot of its internal issues if solution for international alignments is found. Let’s look at the latest Afghan-international commitments, this series of agreements impose the defeated faction and ideas on Afghanistan. "We are a small nation we can't go to the world powers and organizations and enquire how they legitimize their action. It’s a matter of their interest. We have no say in our interest let alone to influence theirs. We are a consumer country and we rely on donors, we are in no position to negotiate with them, we can try to continue to ask them to give us money, give us food and a government" added Akbar Aria.
“Afghanistan is a long way from making international agreements. We can't agree with each other, if we are endorsing the emergency Loya Jirga and the constitution then Presidential is the power system. Even our president doesn't understand how a presidential system works, he is spending most of his time wrestling with the parliament while presidential system works on parties, the president comes from a party and the parliament has party stand. We have marginalized political parties so we can keep things simpler. Agreeing with each other and international partners increases efficiency. the head of our parliament can't interpret article 50 of the constitution. What has been imposed on Afghan society put head of parliament in his place as opposed to efficiency.
Efficiency is not going to be increase if we replace Karzai or Qanooni (head of parliament) this is where we are now, in a vicious circle of undermining one another in the hope of a better solution. Let’s rethink about the system which is imposed by foreigners, if we come to some terms with them we don't have to disagree with each other. Imposed policies delibately or ignorantly make us bite each other.” said Akbar Aria. Afghanistan’s international and multi-lateral relation is highly complex and it's needed to avoid international distrust again, our parents got trapped in international distrust and we suffered for it a lot we don't want the same thing for our children. "we lived in a government of nine flags at the throat of each other, I still see them in power, the only thing which hold them back is international presence and they are buying time. Whatever we do we need to stay with the international community" said Saliullah Sali, chairman of senate defense committee.
The question still remains who is our international ally? The UN, which sends “peace-keeping troops” for us or we need to search for alternatives. Last few decades witnesses that Afghanistan had a poor choice of allies i.e. USSR and then UN. both let Afghanistan down. the UN has played an important role in destabilizing most of the conflicts and has failed to prevent potential ones. UN failed to help Rwanda, Srebrenica and didn't do enough to stop south African apartheid.
Geneva accord mediated by UN which resulted in the withdrawal of soviet forces failed to install "national government of peace and reconstruction", to organize the Loya Jirgah, and an effective resettlement and reconstruction program. UN also failed to prevent interference and intervention in Afghanistan although the agreement contained mechanisms to deal with them. The 1989 Loya Jirga was not convened and a new wave of violence started. UN set backed and watched the three year long battles and then tricked Dr. Najibullah into resignation resulting in collapse of Kabul government and the destruction of the last social fabrics. Then UN witnessed ferocious inter-Mujahdeen war and a revival of Middle Ages by Taliban "Afghanistan would be better off if we could come to some sort of terms with any international partner without UN involvement. I’ll give you a couple of examples; the UN convened Afghan presidential election where they persuade American political agenda and sabotaged the election. UN corruption, wrong doings and bad policies also affected parliamentary election" said Bashir Bizhan deputy president of Afghan national congress party. "Legitimate presence of international forces is to the interest of both sides, if we reevaluate the terms an American soldier will think twice before they open fire on civilians in Nangarhar. They might spend more carefully the money which is supposed to change the course of our destiny on bottled water and fancy meals"
“We met with Karzai and NATO on Nangarhar shooting spree. It’s not enough to consider it only an unfortunate accident” said senator Salih of Kunar province. “The only way to stop civilian casualty and public discontent is to enter into new terms with foreign troops. Foreign troops have put signs on their tanks ordering pedestrian and traffic to keep away from them. Ambulances and sick people in need of urgent hospital treatment can’t pass over them. They will shoot them” said Bashir Bizhan. The number of civilians shooting as a result of breaching military parameters or not paying heed to military signs has increased tremendously over the last few months. There were at least five of them last week resulting in several casualties, one involved shooting at Pazhwok reporter in Hirat. Military experts I talked to believe this is a by-product of bad security and there is little that could be done to reduce the number of such accidents. It’s partly hard to verify the inevitability of civilian causality because it’s hard to know what really happened. Foreign troops deny access to the scene, associated press reporter was expelled from the scene and his photographs were deleted. Access by independent monitoring groups to information on civilian casualties; incident scene, detainees and displaced persons need to be facilitated.
Afghan National United Front, an alliance of fifty political parties in a proposal to parliament identifies NATO as a national and regional security risk. The proposal calls on all countries with troops in Afghanistan to conclude appropriate status of force agreement and standardize bilateral agreements on the treatment of prisoners with the government, subject to the approval of the National Assembly. War criminals and offenders of military and civilian statue should be prosecuted in Afghanistan under Afghan laws, if any agreement or protocol is in contradiction that needs to be announced invalid.
Wednesday, October 11, 2006
دیده بان حقوق بشر می گوید جنوب افغانستان، بر اثر جنگ و خشونت از لحاظ انسانی رو به انحطاط است.
دیده بان حقوق بشر که یکی از اصلی ترین گروههای مدافع حقوق بشر جهان است و مقر آن در نیویورک قرار دارد در نامه ای صریح، خطاب به تیم حقیقت یاب شورای امنیت سازمان ملل متحد نوشته است: جنوب افغانستان بر اثر خشونت و جنگ به سوی انحطاط انسانی پیش می رود.
گزارش نهاد مذبور حاکیست خشونتها، تنها از ابتدای سال 2006 تاکنون مرگ بیش از یک هزار غیر نظامی را به دنبال داشته است.
دیده بان حقوق بشر در گزارش خود آورده است: علاوه برجنگ، خشکسالی نیز منجر به بی خانمانی هشتاد هزار نفر در جنوب افغانستان شده است.
در گزارش دیده بان حقوق بشر، نه تنها طالبان، عامل این خشونت ها دانسته شده اند، بلکه فرماندهان محلی که به گفته تهیه کنندگان گزارش، برخی از آنها با حمایت ضمنی دولت افغانستان فعالیت می کنند نیز عامل نا امنی خوانده شده اند.
این گزارش، در عین حال نیروهای بین المللی تحت فرمان ناتو را نیز در افزایش خشونتها مقصر می داند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: بسیاری از دستاورهایی که زنان افغان بعد از سقوط طالبان به دست آورده بودند از بین رفته و معلمان، دانش آموزان و مدارس مورد حمله شورشیان قرار دارند.
گروه دیده بان حقوق بشر همچنین از وجود فساد اداری، غصب غیر قانونی زمین، خشونتهای قومی و تهدید خبرنگاران نیز شکایت کرده است.
دیده بان حقوق بشر که یکی از اصلی ترین گروههای مدافع حقوق بشر جهان است و مقر آن در نیویورک قرار دارد در نامه ای صریح، خطاب به تیم حقیقت یاب شورای امنیت سازمان ملل متحد نوشته است: جنوب افغانستان بر اثر خشونت و جنگ به سوی انحطاط انسانی پیش می رود.
گزارش نهاد مذبور حاکیست خشونتها، تنها از ابتدای سال 2006 تاکنون مرگ بیش از یک هزار غیر نظامی را به دنبال داشته است.
دیده بان حقوق بشر در گزارش خود آورده است: علاوه برجنگ، خشکسالی نیز منجر به بی خانمانی هشتاد هزار نفر در جنوب افغانستان شده است.
در گزارش دیده بان حقوق بشر، نه تنها طالبان، عامل این خشونت ها دانسته شده اند، بلکه فرماندهان محلی که به گفته تهیه کنندگان گزارش، برخی از آنها با حمایت ضمنی دولت افغانستان فعالیت می کنند نیز عامل نا امنی خوانده شده اند.
این گزارش، در عین حال نیروهای بین المللی تحت فرمان ناتو را نیز در افزایش خشونتها مقصر می داند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: بسیاری از دستاورهایی که زنان افغان بعد از سقوط طالبان به دست آورده بودند از بین رفته و معلمان، دانش آموزان و مدارس مورد حمله شورشیان قرار دارند.
گروه دیده بان حقوق بشر همچنین از وجود فساد اداری، غصب غیر قانونی زمین، خشونتهای قومی و تهدید خبرنگاران نیز شکایت کرده است.
Sunday, October 08, 2006
تحلیل موسی قلعه
در این برنامه با استفاده از نظریات و دیدگاه های سه تن از کارشناسان مسایل سیاسی افغانستان قصد داریم موضوع دپیلماسی جدید مذاکره بین طالبان و فرماندهان قوای ناتو را در جنوب افغانستان موضوع تحلیل و بررسی قرار دهیم.برآیند این مذاکرات، پیمان متارکه جنگ در یکی از ناآرام ترین مناطق افغانستان یعنی در بخش هایی از ولایت هلمند است که گفته می شود جنگجویان طالبان، در این ولایت، از نفوذ قابل ملاحظه ای دربین مردم برخوردار می باشند.پیمان صلح، در ولسوالی موسی قلعه ولایت هلمند، بین فرماندهان انگلیسی قوای ناتو و سران و متنفذین محلی به امضا رسیده است که براثر آن، نیروهای خارجی از موسی قلعه خارج گردیده و اداره منطقه را به سران قبایل واگذار کرده اند، بالمقابل طالبان نیز تعهد کرده اند که از حمله به مراکز و تأسیسات دولتی در این ولسوالی خودداری کنند.در نتیجه امنیت در ولسوالی موسی قلعه بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافته بود. اما طالبان مسلح صبح روز دوم فبروری بر ولسوالی موسی قلعه در هلمند حمله کردند و ساختمان ولسوالی را ويران کردند. دولت و نیروهای بین المللی در جستجوی راه حل صلح آمیز حل محضله هستند و تا حال از حمله وسیع برای تسخیر دوباره موسی قلعه ابا ورزیده اند.
از سوی دیگر به دنبال رد مذاکره با دولت افغانستان به وسیله نیروهای طالبان برای تخلیه "موسی قلعه" در ولایت هلمند، این شهر همچنان در تصرف طالبان است.
بنا به گفته شاهدان عینی، نیروهای طالبان برای مقابله با حملات احتمالی به شهر موسی قلعه اقدام به مین گذاری و حفر خندق در اطراف این شهر نموده اند.
طبق گزارش منابع خبری، سران قبایل در سایر ولسوالی های ولایت هلمند ازجمله در ولسوالی مارجه، واشیر، کجکی، سنگین و نوزاد نیز خواسته اند که مشکل ناامنی در مناطق خود را از طریق مذاکره با نیروهای ناتو حل و فصل کنند.باتوجه به اهمیت استراتژیک ولایت هلمند که اولاً ناآرام ترین منطقه در کل افغانستان و ثانیاً بزرگترین تولیدکننده موادمخدر در این کشو رمحسوب می شود، و همچنین باتوجه به رویکرد فرماندهان ناتو به اصل مذاکره با مخالفین، ترک گفته خانه ها توسط هزاران خانواده در این ولایت و هشدار سران قومی، تصمیم گرفتیم برنامه را به بررسی ولایت هلمند اختصاص دهیم.
کارشناسان شرکت کننده در این برنامه :
^^^^^^^^^^^^^^
در رابطه با توافقاتی که در موسی قلعه ولایت هلمند، صورت گرفته است نخستین پرسشی که در نزد افکار عامه وجود دارد این است که فرماندهان ناتو آیا با طالبان مذاکره کرده اند؟
یا آنگونه که خود می گویند جانب مقابل آنها در مذاکرات، طالبان نه، بلکه سران و بزرگان منطقه بوده است؟
^^^^^^^^^^^^^^^
تفاهم و مذاکره با مخالفان، به شکل پراکنده، و ولسوالی به ولسوالی، به ضرر حاکمیت دولتی است.اما آقای هارون امیرزاده کارشناس افغان مقیم اروپا مدعی است که طرح مصالحه در موسی قلعه ولایت هلمند، قبلاً در صحبت پرویز مشرف با تونی بلر در لندن پایه ریزی شده است.به اعتقاد استراتژی مصالحه با طالبان، اساساً یک استراتژی پاکستانی است و هدف از آن هموار ساختن راه برای پیروزی طالبان و شکست دولت افغانستان و جامعه جهانی است: مذاکره و مفاهمه را یک امر ضروری تلقی می کند اما معتقد است که هدف از هر نوع مذاکره با مخالفان باید مشخص باشد.
سران پاکستان دوبار دیروز و امروز تاکید به مذاکره نمودند.
گفته های اورکزی و فضل الرحمن
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
داشتن مذاکره و رسیدن به توافقات همگانی یک امر لازم و ضروری است اما مکانیزم هایی که به کار گرفته می شود و این مکانیزم ها مکانیزم هایی است از نوع گذشتن مسائل بسیار اساسی و استراتژیک افغانستان است که بارها احتیاج پیدا می شود که دوباره به آن مرور شود. استراتژی مذاکره و مفاهمه لازم است ولی برای یک هدف معین. ازنظر اصولی باید چارچوب مذاکرات معلوم باشد و طرفین خودشان یک تعهدی درقبال این مذاکرات و تعهدات داشته باشند اما اگر شما صرفاً به خاطر جنگ و آن هم به خاطر دادن امتیازات مذاکره می کنید آن هم در یک استراتژی بسیار وسیع است باز دوباره آوردن این را برای یک هدف کار بسیار دشوار است ولی من فکر می کنم که افغانستان از حالتی که گذر کرده داشتن مذاکره بسیار ضروری است و کنار آمدن روی ضروری است ولی چیزی که بسیار مهم است اهدافی که افغانستان مطرح می کند وباعث ترقی افغانستان است و حداقل آوردن ثبات و امنیت در افغانستان است اینها چیزهایی هستند که مسئله اساسی برای مردم افغانستان است نه رساندن یا کنارزدن این یا آن از قدرت و یا موافقت به خاطر حفظ قدرت یا تسلط انحصاری قدرت.)
در رابطه با ولایت هلمند، سؤال دیگری که باید به آن پاسخ داده شود این است که در حال حاضر در این ولایت چه کسانی و از چه گروهی حکومت می کنند؟
آیا حاکمیت دولت برقرار است؟ یا گروه طالبان حکومت می کند؟ و یا اینکه اداره منطقه، کلاً در دست بزرگان این منطقه است؟
این پرسش را به یکی از خبرنگاران ولایت هلمند گذاشتم:
^^^^^^^^^
طالبان تعهد کرده اند، و یا سران قبایل از آنها تعهد گرفته اند که عملیات جنگی در این ولسوالی انجام ندهند.... اما به چه قیمتی؟ و در برابر چه مقدار امتیازات؟ آیا حقیقت دارد که نیروهای ناتو به سران قبایل و گروه طالبان در ولسوالی موسی قلعه دو امتیاز قائل شده اند؟
یکی اداره منطقه توسط خود آنها، و دوم، بازگذاشتن دست آنها در تولید موادمخدر؟
هرگاه نیروهای ناتو که فرماندهی عملیات های جنگی در سراسر افغانستان را بر عهده دارند تصمیم بگیرند که در دیگر ولسوالی ها و مناطق ناآرام جنوب افغانستان نیز، از الگوی توافقات موسی قلعه استفاده کنند چه اتفاقی روی خواهد داد؟آیا منجر به این نخواهد شد که اداره هر منطقه را به سران قبایل همان منطقه واگذار نمایند؟ در چنین حاکمیت دولت، و یکپارچگی افغانستان زیر سؤال نخواهد رفت؟
^^^^^^^^^^^^
شاید این سؤال در نزد خیلی از افغان ها مطرح باشد که طالبان چه می خواهند؟ و برای چه هدفی می جنگند؟
آیا هدفشان تنها بیرون راندن نیروهای خارجی است، یا اینکه می خواهند دوباره بر کل افغانستان حکومت کنند؟
همچنین آیا رهبران میانه روتر طالبان در فکر مشارکت در قدرت سیاسی می باشند یا اینکه تلاش می کنند درنتیجه یک رشته توافقات پنهانی با قوای ناتو در ولایات جنوب هم مرز با پاکستان، اداره خودمختار تشکیل دهند؟
الگویی که در ولایت هلمند تطبیق گردید نباید در تمام مناطق کشور تصمیم داده شود زیرا برای طلبان در موسی قلعه امتیاز اداره منطقه واگذار گردید. هرگاه در کل ولسوالی های افغانستان این سیاست دنبال شود حاکمیت دولتی مفهوم و جایگاه خود را ازدست خواهد داد اما در این باره که در حال حاضر در ولسوالی موسی قلعه آیا دولت حاکم است یا گروه طالبان و یا رؤسای قبایل؟ توضیح مشخص داده نشد و تصریح گردید که تا هنوز وضعیت منطقه روشن نیست و اخبار در این باره ضد و نقیض است.
یک تن از کارشناسان گفت که در ماه های زمستان، تحرکات جنگی طالبان کمتر خواهد شد زیرا امکانات کافی در اختیار ندارند...
هشدار بزرگان محلی ولایت هلمندنسبت به بروز فاجعه انسانی در جنوب کشور
بزرگان محلی ولسوالی "کجکی" ولایت هلمند با اشاره به وضعیت بسیار بد آوارگان در جنوب کشور، نسبت به بروز فاجعه انسانی در این ولسوالی هشدار دادند. ولسوالی کجکی هفته قبل شاهد نبرد های سنگین شورشیان با نیرو های امنتیی و بینالمللی بود. به گفته شماری از بزرگان محلی چهار هزار خانوار این ولسوالی به علت ترس از جنگ خانههای خود را ترک و در دشتهای ولایت هلمند سرگردان و بدون سرپناه هستند. مسئولان ولایت هلمند با تایید اظهارات متنفذین و بزرگان محلی اعلام کردند، امکانات لازم را برای کمک رسانی به آوارگان در اختیار ندارند.
براساس بیانیه ناتو در این عملیات ۳۰۰سرباز انگلیسی همراه با سربازان اردوی ملی، یک عملیات بزرگی را در ولایت هلمند انجام دادند. دراین بیانیه گفته شد که نیروهای شورشی از این پناه گاهها برای پرتاب بم دستی به سد کجکی استفاده میکردند.
از سوی دیگر به دنبال رد مذاکره با دولت افغانستان به وسیله نیروهای طالبان برای تخلیه "موسی قلعه" در ولایت هلمند، این شهر همچنان در تصرف طالبان است.
بنا به گفته شاهدان عینی، نیروهای طالبان برای مقابله با حملات احتمالی به شهر موسی قلعه اقدام به مین گذاری و حفر خندق در اطراف این شهر نموده اند.
طبق گزارش منابع خبری، سران قبایل در سایر ولسوالی های ولایت هلمند ازجمله در ولسوالی مارجه، واشیر، کجکی، سنگین و نوزاد نیز خواسته اند که مشکل ناامنی در مناطق خود را از طریق مذاکره با نیروهای ناتو حل و فصل کنند.باتوجه به اهمیت استراتژیک ولایت هلمند که اولاً ناآرام ترین منطقه در کل افغانستان و ثانیاً بزرگترین تولیدکننده موادمخدر در این کشو رمحسوب می شود، و همچنین باتوجه به رویکرد فرماندهان ناتو به اصل مذاکره با مخالفین، ترک گفته خانه ها توسط هزاران خانواده در این ولایت و هشدار سران قومی، تصمیم گرفتیم برنامه را به بررسی ولایت هلمند اختصاص دهیم.
کارشناسان شرکت کننده در این برنامه :
^^^^^^^^^^^^^^
در رابطه با توافقاتی که در موسی قلعه ولایت هلمند، صورت گرفته است نخستین پرسشی که در نزد افکار عامه وجود دارد این است که فرماندهان ناتو آیا با طالبان مذاکره کرده اند؟
یا آنگونه که خود می گویند جانب مقابل آنها در مذاکرات، طالبان نه، بلکه سران و بزرگان منطقه بوده است؟
^^^^^^^^^^^^^^^
تفاهم و مذاکره با مخالفان، به شکل پراکنده، و ولسوالی به ولسوالی، به ضرر حاکمیت دولتی است.اما آقای هارون امیرزاده کارشناس افغان مقیم اروپا مدعی است که طرح مصالحه در موسی قلعه ولایت هلمند، قبلاً در صحبت پرویز مشرف با تونی بلر در لندن پایه ریزی شده است.به اعتقاد استراتژی مصالحه با طالبان، اساساً یک استراتژی پاکستانی است و هدف از آن هموار ساختن راه برای پیروزی طالبان و شکست دولت افغانستان و جامعه جهانی است: مذاکره و مفاهمه را یک امر ضروری تلقی می کند اما معتقد است که هدف از هر نوع مذاکره با مخالفان باید مشخص باشد.
سران پاکستان دوبار دیروز و امروز تاکید به مذاکره نمودند.
گفته های اورکزی و فضل الرحمن
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
داشتن مذاکره و رسیدن به توافقات همگانی یک امر لازم و ضروری است اما مکانیزم هایی که به کار گرفته می شود و این مکانیزم ها مکانیزم هایی است از نوع گذشتن مسائل بسیار اساسی و استراتژیک افغانستان است که بارها احتیاج پیدا می شود که دوباره به آن مرور شود. استراتژی مذاکره و مفاهمه لازم است ولی برای یک هدف معین. ازنظر اصولی باید چارچوب مذاکرات معلوم باشد و طرفین خودشان یک تعهدی درقبال این مذاکرات و تعهدات داشته باشند اما اگر شما صرفاً به خاطر جنگ و آن هم به خاطر دادن امتیازات مذاکره می کنید آن هم در یک استراتژی بسیار وسیع است باز دوباره آوردن این را برای یک هدف کار بسیار دشوار است ولی من فکر می کنم که افغانستان از حالتی که گذر کرده داشتن مذاکره بسیار ضروری است و کنار آمدن روی ضروری است ولی چیزی که بسیار مهم است اهدافی که افغانستان مطرح می کند وباعث ترقی افغانستان است و حداقل آوردن ثبات و امنیت در افغانستان است اینها چیزهایی هستند که مسئله اساسی برای مردم افغانستان است نه رساندن یا کنارزدن این یا آن از قدرت و یا موافقت به خاطر حفظ قدرت یا تسلط انحصاری قدرت.)
در رابطه با ولایت هلمند، سؤال دیگری که باید به آن پاسخ داده شود این است که در حال حاضر در این ولایت چه کسانی و از چه گروهی حکومت می کنند؟
آیا حاکمیت دولت برقرار است؟ یا گروه طالبان حکومت می کند؟ و یا اینکه اداره منطقه، کلاً در دست بزرگان این منطقه است؟
این پرسش را به یکی از خبرنگاران ولایت هلمند گذاشتم:
^^^^^^^^^
طالبان تعهد کرده اند، و یا سران قبایل از آنها تعهد گرفته اند که عملیات جنگی در این ولسوالی انجام ندهند.... اما به چه قیمتی؟ و در برابر چه مقدار امتیازات؟ آیا حقیقت دارد که نیروهای ناتو به سران قبایل و گروه طالبان در ولسوالی موسی قلعه دو امتیاز قائل شده اند؟
یکی اداره منطقه توسط خود آنها، و دوم، بازگذاشتن دست آنها در تولید موادمخدر؟
هرگاه نیروهای ناتو که فرماندهی عملیات های جنگی در سراسر افغانستان را بر عهده دارند تصمیم بگیرند که در دیگر ولسوالی ها و مناطق ناآرام جنوب افغانستان نیز، از الگوی توافقات موسی قلعه استفاده کنند چه اتفاقی روی خواهد داد؟آیا منجر به این نخواهد شد که اداره هر منطقه را به سران قبایل همان منطقه واگذار نمایند؟ در چنین حاکمیت دولت، و یکپارچگی افغانستان زیر سؤال نخواهد رفت؟
^^^^^^^^^^^^
شاید این سؤال در نزد خیلی از افغان ها مطرح باشد که طالبان چه می خواهند؟ و برای چه هدفی می جنگند؟
آیا هدفشان تنها بیرون راندن نیروهای خارجی است، یا اینکه می خواهند دوباره بر کل افغانستان حکومت کنند؟
همچنین آیا رهبران میانه روتر طالبان در فکر مشارکت در قدرت سیاسی می باشند یا اینکه تلاش می کنند درنتیجه یک رشته توافقات پنهانی با قوای ناتو در ولایات جنوب هم مرز با پاکستان، اداره خودمختار تشکیل دهند؟
الگویی که در ولایت هلمند تطبیق گردید نباید در تمام مناطق کشور تصمیم داده شود زیرا برای طلبان در موسی قلعه امتیاز اداره منطقه واگذار گردید. هرگاه در کل ولسوالی های افغانستان این سیاست دنبال شود حاکمیت دولتی مفهوم و جایگاه خود را ازدست خواهد داد اما در این باره که در حال حاضر در ولسوالی موسی قلعه آیا دولت حاکم است یا گروه طالبان و یا رؤسای قبایل؟ توضیح مشخص داده نشد و تصریح گردید که تا هنوز وضعیت منطقه روشن نیست و اخبار در این باره ضد و نقیض است.
یک تن از کارشناسان گفت که در ماه های زمستان، تحرکات جنگی طالبان کمتر خواهد شد زیرا امکانات کافی در اختیار ندارند...
هشدار بزرگان محلی ولایت هلمندنسبت به بروز فاجعه انسانی در جنوب کشور
بزرگان محلی ولسوالی "کجکی" ولایت هلمند با اشاره به وضعیت بسیار بد آوارگان در جنوب کشور، نسبت به بروز فاجعه انسانی در این ولسوالی هشدار دادند. ولسوالی کجکی هفته قبل شاهد نبرد های سنگین شورشیان با نیرو های امنتیی و بینالمللی بود. به گفته شماری از بزرگان محلی چهار هزار خانوار این ولسوالی به علت ترس از جنگ خانههای خود را ترک و در دشتهای ولایت هلمند سرگردان و بدون سرپناه هستند. مسئولان ولایت هلمند با تایید اظهارات متنفذین و بزرگان محلی اعلام کردند، امکانات لازم را برای کمک رسانی به آوارگان در اختیار ندارند.
براساس بیانیه ناتو در این عملیات ۳۰۰سرباز انگلیسی همراه با سربازان اردوی ملی، یک عملیات بزرگی را در ولایت هلمند انجام دادند. دراین بیانیه گفته شد که نیروهای شورشی از این پناه گاهها برای پرتاب بم دستی به سد کجکی استفاده میکردند.
تحلیل موسی قلعه
در این برنامه با استفاده از نظریات و دیدگاه های سه تن از کارشناسان مسایل سیاسی افغانستان قصد داریم موضوع دپیلماسی جدید مذاکره بین طالبان و فرماندهان قوای ناتو را در جنوب افغانستان موضوع تحلیل و بررسی قرار دهیم.برآیند این مذاکرات، پیمان متارکه جنگ در یکی از ناآرام ترین مناطق افغانستان یعنی در بخش هایی از ولایت هلمند است که گفته می شود جنگجویان طالبان، در این ولایت، از نفوذ قابل ملاحظه ای دربین مردم برخوردار می باشند.پیمان صلح، در ولسوالی موسی قلعه ولایت هلمند، بین فرماندهان انگلیسی قوای ناتو و سران و متنفذین محلی به امضا رسیده است که براثر آن، نیروهای خارجی از موسی قلعه خارج گردیده و اداره منطقه را به سران قبایل واگذار کرده اند، بالمقابل طالبان نیز تعهد کرده اند که از حمله به مراکز و تأسیسات دولتی در این ولسوالی خودداری کنند.در نتیجه امنیت در ولسوالی موسی قلعه بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافته بود. اما طالبان مسلح صبح روز دوم فبروری بر ولسوالی موسی قلعه در هلمند حمله کردند و ساختمان ولسوالی را ويران کردند. دولت و نیروهای بین المللی در جستجوی راه حل صلح آمیز حل محضله هستند و تا حال از حمله وسیع برای تسخیر دوباره موسی قلعه ابا ورزیده اند.
از سوی دیگر به دنبال رد مذاکره با دولت افغانستان به وسیله نیروهای طالبان برای تخلیه "موسی قلعه" در ولایت هلمند، این شهر همچنان در تصرف طالبان است.
بنا به گفته شاهدان عینی، نیروهای طالبان برای مقابله با حملات احتمالی به شهر موسی قلعه اقدام به مین گذاری و حفر خندق در اطراف این شهر نموده اند.
طبق گزارش منابع خبری، سران قبایل در سایر ولسوالی های ولایت هلمند ازجمله در ولسوالی مارجه، واشیر، کجکی، سنگین و نوزاد نیز خواسته اند که مشکل ناامنی در مناطق خود را از طریق مذاکره با نیروهای ناتو حل و فصل کنند.باتوجه به اهمیت استراتژیک ولایت هلمند که اولاً ناآرام ترین منطقه در کل افغانستان و ثانیاً بزرگترین تولیدکننده موادمخدر در این کشو رمحسوب می شود، و همچنین باتوجه به رویکرد فرماندهان ناتو به اصل مذاکره با مخالفین، ترک گفته خانه ها توسط هزاران خانواده در این ولایت و هشدار سران قومی، تصمیم گرفتیم برنامه را به بررسی ولایت هلمند اختصاص دهیم.
کارشناسان شرکت کننده در این برنامه :
^^^^^^^^^^^^^^
در رابطه با توافقاتی که در موسی قلعه ولایت هلمند، صورت گرفته است نخستین پرسشی که در نزد افکار عامه وجود دارد این است که فرماندهان ناتو آیا با طالبان مذاکره کرده اند؟
یا آنگونه که خود می گویند جانب مقابل آنها در مذاکرات، طالبان نه، بلکه سران و بزرگان منطقه بوده است؟
^^^^^^^^^^^^^^^
تفاهم و مذاکره با مخالفان، به شکل پراکنده، و ولسوالی به ولسوالی، به ضرر حاکمیت دولتی است.اما آقای هارون امیرزاده کارشناس افغان مقیم اروپا مدعی است که طرح مصالحه در موسی قلعه ولایت هلمند، قبلاً در صحبت پرویز مشرف با تونی بلر در لندن پایه ریزی شده است.به اعتقاد استراتژی مصالحه با طالبان، اساساً یک استراتژی پاکستانی است و هدف از آن هموار ساختن راه برای پیروزی طالبان و شکست دولت افغانستان و جامعه جهانی است: مذاکره و مفاهمه را یک امر ضروری تلقی می کند اما معتقد است که هدف از هر نوع مذاکره با مخالفان باید مشخص باشد.
سران پاکستان دوبار دیروز و امروز تاکید به مذاکره نمودند.
گفته های اورکزی و فضل الرحمن
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
داشتن مذاکره و رسیدن به توافقات همگانی یک امر لازم و ضروری است اما مکانیزم هایی که به کار گرفته می شود و این مکانیزم ها مکانیزم هایی است از نوع گذشتن مسائل بسیار اساسی و استراتژیک افغانستان است که بارها احتیاج پیدا می شود که دوباره به آن مرور شود. استراتژی مذاکره و مفاهمه لازم است ولی برای یک هدف معین. ازنظر اصولی باید چارچوب مذاکرات معلوم باشد و طرفین خودشان یک تعهدی درقبال این مذاکرات و تعهدات داشته باشند اما اگر شما صرفاً به خاطر جنگ و آن هم به خاطر دادن امتیازات مذاکره می کنید آن هم در یک استراتژی بسیار وسیع است باز دوباره آوردن این را برای یک هدف کار بسیار دشوار است ولی من فکر می کنم که افغانستان از حالتی که گذر کرده داشتن مذاکره بسیار ضروری است و کنار آمدن روی ضروری است ولی چیزی که بسیار مهم است اهدافی که افغانستان مطرح می کند وباعث ترقی افغانستان است و حداقل آوردن ثبات و امنیت در افغانستان است اینها چیزهایی هستند که مسئله اساسی برای مردم افغانستان است نه رساندن یا کنارزدن این یا آن از قدرت و یا موافقت به خاطر حفظ قدرت یا تسلط انحصاری قدرت.)
در رابطه با ولایت هلمند، سؤال دیگری که باید به آن پاسخ داده شود این است که در حال حاضر در این ولایت چه کسانی و از چه گروهی حکومت می کنند؟
آیا حاکمیت دولت برقرار است؟ یا گروه طالبان حکومت می کند؟ و یا اینکه اداره منطقه، کلاً در دست بزرگان این منطقه است؟
این پرسش را به یکی از خبرنگاران ولایت هلمند گذاشتم:
^^^^^^^^^
طالبان تعهد کرده اند، و یا سران قبایل از آنها تعهد گرفته اند که عملیات جنگی در این ولسوالی انجام ندهند.... اما به چه قیمتی؟ و در برابر چه مقدار امتیازات؟ آیا حقیقت دارد که نیروهای ناتو به سران قبایل و گروه طالبان در ولسوالی موسی قلعه دو امتیاز قائل شده اند؟
یکی اداره منطقه توسط خود آنها، و دوم، بازگذاشتن دست آنها در تولید موادمخدر؟
هرگاه نیروهای ناتو که فرماندهی عملیات های جنگی در سراسر افغانستان را بر عهده دارند تصمیم بگیرند که در دیگر ولسوالی ها و مناطق ناآرام جنوب افغانستان نیز، از الگوی توافقات موسی قلعه استفاده کنند چه اتفاقی روی خواهد داد؟آیا منجر به این نخواهد شد که اداره هر منطقه را به سران قبایل همان منطقه واگذار نمایند؟ در چنین حاکمیت دولت، و یکپارچگی افغانستان زیر سؤال نخواهد رفت؟
^^^^^^^^^^^^
شاید این سؤال در نزد خیلی از افغان ها مطرح باشد که طالبان چه می خواهند؟ و برای چه هدفی می جنگند؟
آیا هدفشان تنها بیرون راندن نیروهای خارجی است، یا اینکه می خواهند دوباره بر کل افغانستان حکومت کنند؟
همچنین آیا رهبران میانه روتر طالبان در فکر مشارکت در قدرت سیاسی می باشند یا اینکه تلاش می کنند درنتیجه یک رشته توافقات پنهانی با قوای ناتو در ولایات جنوب هم مرز با پاکستان، اداره خودمختار تشکیل دهند؟
الگویی که در ولایت هلمند تطبیق گردید نباید در تمام مناطق کشور تصمیم داده شود زیرا برای طلبان در موسی قلعه امتیاز اداره منطقه واگذار گردید. هرگاه در کل ولسوالی های افغانستان این سیاست دنبال شود حاکمیت دولتی مفهوم و جایگاه خود را ازدست خواهد داد اما در این باره که در حال حاضر در ولسوالی موسی قلعه آیا دولت حاکم است یا گروه طالبان و یا رؤسای قبایل؟ توضیح مشخص داده نشد و تصریح گردید که تا هنوز وضعیت منطقه روشن نیست و اخبار در این باره ضد و نقیض است.
یک تن از کارشناسان گفت که در ماه های زمستان، تحرکات جنگی طالبان کمتر خواهد شد زیرا امکانات کافی در اختیار ندارند...
هشدار بزرگان محلی ولایت هلمندنسبت به بروز فاجعه انسانی در جنوب کشور
بزرگان محلی ولسوالی "کجکی" ولایت هلمند با اشاره به وضعیت بسیار بد آوارگان در جنوب کشور، نسبت به بروز فاجعه انسانی در این ولسوالی هشدار دادند. ولسوالی کجکی هفته قبل شاهد نبرد های سنگین شورشیان با نیرو های امنتیی و بینالمللی بود. به گفته شماری از بزرگان محلی چهار هزار خانوار این ولسوالی به علت ترس از جنگ خانههای خود را ترک و در دشتهای ولایت هلمند سرگردان و بدون سرپناه هستند. مسئولان ولایت هلمند با تایید اظهارات متنفذین و بزرگان محلی اعلام کردند، امکانات لازم را برای کمک رسانی به آوارگان در اختیار ندارند.
براساس بیانیه ناتو در این عملیات ۳۰۰سرباز انگلیسی همراه با سربازان اردوی ملی، یک عملیات بزرگی را در ولایت هلمند انجام دادند. دراین بیانیه گفته شد که نیروهای شورشی از این پناه گاهها برای پرتاب بم دستی به سد کجکی استفاده میکردند.
از سوی دیگر به دنبال رد مذاکره با دولت افغانستان به وسیله نیروهای طالبان برای تخلیه "موسی قلعه" در ولایت هلمند، این شهر همچنان در تصرف طالبان است.
بنا به گفته شاهدان عینی، نیروهای طالبان برای مقابله با حملات احتمالی به شهر موسی قلعه اقدام به مین گذاری و حفر خندق در اطراف این شهر نموده اند.
طبق گزارش منابع خبری، سران قبایل در سایر ولسوالی های ولایت هلمند ازجمله در ولسوالی مارجه، واشیر، کجکی، سنگین و نوزاد نیز خواسته اند که مشکل ناامنی در مناطق خود را از طریق مذاکره با نیروهای ناتو حل و فصل کنند.باتوجه به اهمیت استراتژیک ولایت هلمند که اولاً ناآرام ترین منطقه در کل افغانستان و ثانیاً بزرگترین تولیدکننده موادمخدر در این کشو رمحسوب می شود، و همچنین باتوجه به رویکرد فرماندهان ناتو به اصل مذاکره با مخالفین، ترک گفته خانه ها توسط هزاران خانواده در این ولایت و هشدار سران قومی، تصمیم گرفتیم برنامه را به بررسی ولایت هلمند اختصاص دهیم.
کارشناسان شرکت کننده در این برنامه :
^^^^^^^^^^^^^^
در رابطه با توافقاتی که در موسی قلعه ولایت هلمند، صورت گرفته است نخستین پرسشی که در نزد افکار عامه وجود دارد این است که فرماندهان ناتو آیا با طالبان مذاکره کرده اند؟
یا آنگونه که خود می گویند جانب مقابل آنها در مذاکرات، طالبان نه، بلکه سران و بزرگان منطقه بوده است؟
^^^^^^^^^^^^^^^
تفاهم و مذاکره با مخالفان، به شکل پراکنده، و ولسوالی به ولسوالی، به ضرر حاکمیت دولتی است.اما آقای هارون امیرزاده کارشناس افغان مقیم اروپا مدعی است که طرح مصالحه در موسی قلعه ولایت هلمند، قبلاً در صحبت پرویز مشرف با تونی بلر در لندن پایه ریزی شده است.به اعتقاد استراتژی مصالحه با طالبان، اساساً یک استراتژی پاکستانی است و هدف از آن هموار ساختن راه برای پیروزی طالبان و شکست دولت افغانستان و جامعه جهانی است: مذاکره و مفاهمه را یک امر ضروری تلقی می کند اما معتقد است که هدف از هر نوع مذاکره با مخالفان باید مشخص باشد.
سران پاکستان دوبار دیروز و امروز تاکید به مذاکره نمودند.
گفته های اورکزی و فضل الرحمن
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
داشتن مذاکره و رسیدن به توافقات همگانی یک امر لازم و ضروری است اما مکانیزم هایی که به کار گرفته می شود و این مکانیزم ها مکانیزم هایی است از نوع گذشتن مسائل بسیار اساسی و استراتژیک افغانستان است که بارها احتیاج پیدا می شود که دوباره به آن مرور شود. استراتژی مذاکره و مفاهمه لازم است ولی برای یک هدف معین. ازنظر اصولی باید چارچوب مذاکرات معلوم باشد و طرفین خودشان یک تعهدی درقبال این مذاکرات و تعهدات داشته باشند اما اگر شما صرفاً به خاطر جنگ و آن هم به خاطر دادن امتیازات مذاکره می کنید آن هم در یک استراتژی بسیار وسیع است باز دوباره آوردن این را برای یک هدف کار بسیار دشوار است ولی من فکر می کنم که افغانستان از حالتی که گذر کرده داشتن مذاکره بسیار ضروری است و کنار آمدن روی ضروری است ولی چیزی که بسیار مهم است اهدافی که افغانستان مطرح می کند وباعث ترقی افغانستان است و حداقل آوردن ثبات و امنیت در افغانستان است اینها چیزهایی هستند که مسئله اساسی برای مردم افغانستان است نه رساندن یا کنارزدن این یا آن از قدرت و یا موافقت به خاطر حفظ قدرت یا تسلط انحصاری قدرت.)
در رابطه با ولایت هلمند، سؤال دیگری که باید به آن پاسخ داده شود این است که در حال حاضر در این ولایت چه کسانی و از چه گروهی حکومت می کنند؟
آیا حاکمیت دولت برقرار است؟ یا گروه طالبان حکومت می کند؟ و یا اینکه اداره منطقه، کلاً در دست بزرگان این منطقه است؟
این پرسش را به یکی از خبرنگاران ولایت هلمند گذاشتم:
^^^^^^^^^
طالبان تعهد کرده اند، و یا سران قبایل از آنها تعهد گرفته اند که عملیات جنگی در این ولسوالی انجام ندهند.... اما به چه قیمتی؟ و در برابر چه مقدار امتیازات؟ آیا حقیقت دارد که نیروهای ناتو به سران قبایل و گروه طالبان در ولسوالی موسی قلعه دو امتیاز قائل شده اند؟
یکی اداره منطقه توسط خود آنها، و دوم، بازگذاشتن دست آنها در تولید موادمخدر؟
هرگاه نیروهای ناتو که فرماندهی عملیات های جنگی در سراسر افغانستان را بر عهده دارند تصمیم بگیرند که در دیگر ولسوالی ها و مناطق ناآرام جنوب افغانستان نیز، از الگوی توافقات موسی قلعه استفاده کنند چه اتفاقی روی خواهد داد؟آیا منجر به این نخواهد شد که اداره هر منطقه را به سران قبایل همان منطقه واگذار نمایند؟ در چنین حاکمیت دولت، و یکپارچگی افغانستان زیر سؤال نخواهد رفت؟
^^^^^^^^^^^^
شاید این سؤال در نزد خیلی از افغان ها مطرح باشد که طالبان چه می خواهند؟ و برای چه هدفی می جنگند؟
آیا هدفشان تنها بیرون راندن نیروهای خارجی است، یا اینکه می خواهند دوباره بر کل افغانستان حکومت کنند؟
همچنین آیا رهبران میانه روتر طالبان در فکر مشارکت در قدرت سیاسی می باشند یا اینکه تلاش می کنند درنتیجه یک رشته توافقات پنهانی با قوای ناتو در ولایات جنوب هم مرز با پاکستان، اداره خودمختار تشکیل دهند؟
الگویی که در ولایت هلمند تطبیق گردید نباید در تمام مناطق کشور تصمیم داده شود زیرا برای طلبان در موسی قلعه امتیاز اداره منطقه واگذار گردید. هرگاه در کل ولسوالی های افغانستان این سیاست دنبال شود حاکمیت دولتی مفهوم و جایگاه خود را ازدست خواهد داد اما در این باره که در حال حاضر در ولسوالی موسی قلعه آیا دولت حاکم است یا گروه طالبان و یا رؤسای قبایل؟ توضیح مشخص داده نشد و تصریح گردید که تا هنوز وضعیت منطقه روشن نیست و اخبار در این باره ضد و نقیض است.
یک تن از کارشناسان گفت که در ماه های زمستان، تحرکات جنگی طالبان کمتر خواهد شد زیرا امکانات کافی در اختیار ندارند...
هشدار بزرگان محلی ولایت هلمندنسبت به بروز فاجعه انسانی در جنوب کشور
بزرگان محلی ولسوالی "کجکی" ولایت هلمند با اشاره به وضعیت بسیار بد آوارگان در جنوب کشور، نسبت به بروز فاجعه انسانی در این ولسوالی هشدار دادند. ولسوالی کجکی هفته قبل شاهد نبرد های سنگین شورشیان با نیرو های امنتیی و بینالمللی بود. به گفته شماری از بزرگان محلی چهار هزار خانوار این ولسوالی به علت ترس از جنگ خانههای خود را ترک و در دشتهای ولایت هلمند سرگردان و بدون سرپناه هستند. مسئولان ولایت هلمند با تایید اظهارات متنفذین و بزرگان محلی اعلام کردند، امکانات لازم را برای کمک رسانی به آوارگان در اختیار ندارند.
براساس بیانیه ناتو در این عملیات ۳۰۰سرباز انگلیسی همراه با سربازان اردوی ملی، یک عملیات بزرگی را در ولایت هلمند انجام دادند. دراین بیانیه گفته شد که نیروهای شورشی از این پناه گاهها برای پرتاب بم دستی به سد کجکی استفاده میکردند.
Subscribe to:
Posts (Atom)